Dongeng Bahasa Sunda: Budak Pahatu
Budak Pahatu
Jaman baheula aya dua budak pahatu, lanceukna
lalaki,ari adina awéwé. Imahna deukeut hiji leuweung anu loba tangkal bubuahan
nu ngarareunah, kayaning pari, kupa, pining, jeng saliana.
Dina hiji mangsa barudak téh rék ngala buah kupa ka leuweung.
Barang dating ka leuweung, lanceukna nyarita, “Nyai, Akang rék ngala bubuahan,
ku Nyai pulungan!”
“Heug,Akang” ceuk adina.
Térékél budak téh naék. Barang keur jongjon ngala
kupa,léor aya oray sanca nyampeurkeun adina anu keur diuk nyanghunjar nyarandé
kana catang.
Gep oray téh ngégél kana sukuna. Budak téh ngahariring
ngawih.
“Kang tulungan, Kang tulungan! Aya anu gagarayaman
kana bitis jeung ngégélan cing geuwat kuring tulungan!”
Usap baé, Nyai, meureun sireum!” ceuk lanceukna.
Budak awéwé téh sapanjang bisa ngomong kénéh mah teu
eureun-eureun ngawih ménta tulung tapi ku lanceukna teu ditolih, marukankeun
sireum baé. Tungtungna leg baé budak téh diteureuy buleud, tuluy oray téh asup
ka leuwi.
Lanceukna reuwaseun naker sabab adina teu kecét-kecét.
Manéhna tuluy turun, sanggeus di handap reuwaseun pisan sarta nyangka yén adina
dihakan oray. Tulut disused tapak oray téh. Kabeneran barang datang kahiji
tempat kapanggih oray keur gulang-guling baé teu bisaeun indit. Budak lalaki
ngadéngé manuk haur disada, pokna “Cukrih, cukrih, turih ku pucuk eurih.”
Teu talangké deui beuteung oray diturih. Goréhéh téh
adina kapanggih tina jero beuteung oray, terus dibawa balik. Barang datang sok
adina téh digolérkeun di tengah imah, ku manéhna digeberan bari ngawih.
“Geber-geber hihid aing
Hihid aing kabuyutan
Titinggal nini
awaking”
Kerenyed suku budak
téh usik. Pok deui lanceukna ngawih. Kerenyed deui awakna usik. Kitu baé
satuluyna, nepi budak awéwé téh hirup deui.
(dicutat
tina: Panyungging Sastra 1978, Kénging
Yus Rusyana)
0 comments:
Post a Comment